Foto van de week 04 - 10 maart 2019

ANSICHTEN afl. 30 Aan de beek Assinkbosch HAAKSBERGEN

Op 24 augustus 1923 werd deze fraaie kaart met daarop de Buurserbeek bij het Assinkbos geschreven voor ‘den Heer en Mevrouw Tjittes’ Wethouderslaan 8 te Driebergen. De ansicht is een uitgave van Van den Broek & Adolfs in Haaksbergen.

De schrijver of schrijfster F.J. Barg nam op dat moment deel aan een kamp bij de watermolen in Haaksbergen en schreef het volgende, waaruit iets blijkt uit de rust bij Haaksbergen. ‘Geachte heer. Dank voor uw briefkaart uit België. Na de slechte Juni maand en de drukte over de examens begin juli kwam ik eindelijk tot geslaagd kampeeren en wel bij Gouda, Pernis (ik moest nog even een paar dagen per week in R’dam zijn) in Denekamp en nu bij Haaksbergen. Volgt nog Winterswijk en 10 Sept. begint school weer. En wanneer zullen wij nu eens het linnen doek opslaan? Dat hopen we toch in Sept. a.s. nog eens te doen. Aan de beek staan wij heerlijk. Er zijn veel zwammen, een spechtenfamilie is nog niet geheel uiteen en zwerft om ’t oude nest vlak bij ons en in 10 dagen geen vreemdeling gezien. Uw beiden de groeten van F.J. Barg’

Het Assinkbos is het bosgebied aan de oostzijde van de Eibergsestraat, gelegen tussen de Aaftinks- en Assinkweg en vormt vanuit Gelderland de ‘groene poort’ naar Haaksbergen. Het bos wordt doorsneden door de Buurserbeek, die we op deze foto nog in de oorspronkelijke staat zien. In de jaren 1937-1938 vonden er omvangrijke verbeteringswerken (kanalisatie) plaats. De beide bosdelen waren tot voor kort met elkaar verbonden door de Assinkbrug, een particuliere ‘rammelbrug’ met fraaie smeedijzeren leuning. Kort na 2010 werd de brug ontmanteld.

Het Assinkbos is vernoemd naar erve het Assink, een fraaie boerderij met endskamer en bakhuis. Het complex is een rijksmonument, dat bereikbaar is vanaf de Aaftinksweg. Het Assink is één van de oudste erven van de buurschap Langelo en kent een middeleeuwse oorsprong. Het erf was, tot de afschaffing van het leenstelsel in de Franse tijd, een leengoed. In de Middeleeuwen beschikten boeren meestal niet over eigen grond. Deze was in handen van grootgrondbezitters, bijvoorbeeld een leenheer. Het Assink vormde samen met de erven Ischaten en het Averbroek één leen. Dit leen bestond dus uit drie goederen in Langelo. Ze werden steeds tezamen genoemd en waren altijd in dezelfde hand. Ischaten kennen we nu beter als het Lankheet, dat in de 18e eeuw splitste in de erven Groot (Oud) en Klein (Nieuw) Lankheet. Het Averbroek was een erf dat al zeker vier eeuwen is verdwenen, waarna de gronden bij erve het Lankheet werden gevoegd. De leengoederen in Langelo waren in handen van de heren van Borculo. Deze leenheren hadden het erf beleend aan leenmannen. Achtereenvolgens waren dit leden van de families Van Schoneveld (tot 1519), Van Viermünden (tot 1617), Van Keppel (tot 1756) en Van Mulert. Deze families, verbonden aan het Huis Mallem, waren feitelijk de leeneigenaren (bezitters) van genoemde erven. De bewoners van de boerderijen waren pachters van deze leenmannen. Aan hen moesten zij al die eeuwen de pacht opbrengen.

Na de afschaffing van het leenstelsel werden de leenmannen eigenaar. Zo werd de familie Van Mulert in de Franse tijd eigenaar van genoemde erven en bijbehorende gronden die in 1895 de grondslag vormden voor het huidige landgoed Het Lankheet. In dat jaar kocht textielfabrikant Gerrit Jan van Heek uit Enschede totaal 250 ha (ruim 73 %) van het bezit van baronesse Van Mulert in de gemeenten Haaksbergen en Eibergen. Dit nieuwe bezit bestond uit het Honeschbos met boerderij Hones (Eibergen), het Assinkbos met het erve Assink en het Lankheterbos met de boerderijen de Boschwachter of Oppasser, het Oude of Groot Lankheet (de Pingel) en Nieuw of Klein Lankheet. Van Heek liet in datzelfde jaar een Noors jachthuis bij ’t Assink bouwen. Dit jachthuis, een typisch voorbeeld van de Sveitserstil, diende als buitenhuis voor korte verblijven van de familie en natuurlijk vooral ook als een rustplaats voor jagers. Het huis was destijds toegankelijk via de Eibergsestraat. De toegangspoort is hier nog steeds zichtbaar. De pijlers zijn gezamenlijk voorzien van de naam ASSINK. Links staat “AS” en rechts “SINK”. De voormalige toegangsweg tot het jachthuis en het erve Assink is al jaren dichtgegroeid. Tegenwoordig zijn de opstallen via de Aaftinksweg bereikbaar.

Tot 1921 hoorde het Assink bij het landgoed dat Van Heek kocht. Na het overlijden van G.J. van Heek sr. en zijn tweede vrouw werd het landgoed onder twee zonen verdeeld. Gerrit Jan van Heek jr., firmant bij Rigtersbleek (v/h G.J. van Heek & Zn, Textielfabrieken in Enschede), erfde het grootste deel, namelijk Het Lankheet. Ludwig van Heek, firmant bij Van Heek & Co en oprichter van L. van Heek & Zn. Textielfabrieken in Losser, erfde het Assink met bijbehorende bossen en landbouwgronden. Het Assink werd hierdoor in 1921 van het oude landgoed afgesplitst. Eind 2014 overleed de kleinzoon van Ludwig, eveneens L. van Heek. Zijn erfgenamen verkochten landgoed het Assink in 2016. Het Assinkbos, boerderij het Assink en het jachthuis werden aangekocht door de eigenaar van landgoed Het Lankheet, ‘Het Lankheet B.V.’. Hiermee is het historische landgoed na 95 jaar weer een eenheid geworden.